تاريخچه عينک
بنظر مي رسد در زمان مصريها، يوناني ها و رومي هاي باستان هيچ گونه وسيله کمک بينايي وجود نداشته است اين نظر از روي نامه يک فرد رومي که صد سال پيش از ميلاد نوشته شده ودر ان تاکيد دارد او بخاطر سن زيادش واينکه ديگر نمي تواند مطالعه کند وبراي اينکار بايد به بردگانش متکي باشد استعفا مي دهد تائيد مي گردد .
مشهور است که تراژ دي نويس رومي Seneca که در سال چهارم پيش از ميلاد مي زيسته است کتابها را با نگاه کردن از طريق يک کره شيشه اي پر اب که باعث بزرگنمايي مي شده مطالعه مي کرده است Nero از يک زمرد که انرا نزديک چشمش نگه مي داشته است براي تماشاي جنگ گلادياتورها استفاده مي کرده است البته اين دليل کافي براي اين نيستکه بگوييم رومي ها از خواص لنزها اطلاعي داشته اند زيرا اين احتمال وجود دارد که نرو از زمرد بخاطر رنگ سبز ان که باعث کاهش نور خورشيد مي شود استفاده مي کرده است.
Plomy اصول کلي بزرگنمايي را شرح داده ولي لنزهايي که در ان موقع وجود داشته است براي بزرگنمايي مناسب نبوده است قديمي ترين لنز شناخته شده در خرابه هاي Nineveh باستاني کشف شده که از کريستالهاي سنگي جلا داده شده ساخته شده است و قطر ان يک و نيم اينچ مي باشد.
اريستوفان در کتاب ابرها از يک شيشه نام مي برد که براي ايجاد سوراخهايي در پوست خشک حيوانات بکار برده مي شده است و همچنين استفاده از شيشه هاي سوزان را براي پاک کردن نوشته از روي قرص موم ذکر مي کند طبق اظهار Pliny پزشکان انرا براي سوزاندن زخم ها استفاده مي کرده اند.
در حدود سال صدم بعد از ميلاد سنگ مخصوص مطالعه يا انچه که ما انرا به عنوان شيشه بزرگنمايي کننده مي شناسيم پديدار شد اين وسيله در واقع قطعه اي از يک کره شيشه اي بود که در مقابل متن مورد مطالعه قرار داده مي شد تا حروف را بزرگ نمايد اين وسيله راهبان پير را قادر به مطالعه مي ساخت و احتمالا اين نخستين وسيله کمک بينايي بوده است.
ونيزيها ياد گرفتند که شيشه را براي ساختن اين وسيله توليد نمايند وبعدها نيز لنزهايي را که بجاي قرار گرفتن بر روي متن مورد مطالعه در يک فريم در مقابل چشم جاي مي گرفت.
بعضي وقتها گفته مي شود که چينيها عينک را دو هزار سال قبل ساخته اند ولي ظاهرا آنها تنها از اين وسيله براي مراقبت از چشم ها يشان در برابر نيروهاي شيطاني استفاده مي کرده اند در سال ۱۲۶۸ Roger Bacon فيلسوف انگليسي در کتاب Opus Majus نوشت.
. اگر کسي حروف يا اشياء ريز را از طريق يک کريستال يا شيشه يا ماده شفاف ديگر نگاه کند و آن شئي شبيه قطعه تحتاني يک کره باشد در حاليکه طرف محدب آن بطرف چشم باشد او خواهد توانست حروف را بهتر ببيند و حروف بزرگتر بنظر خواهند آمد.
بنابراين چنين وسيله اي ميتواند براي همه مفيد باشد و آنهايي که چشمانشان ضعيف تر باشد خواهند توانست حروف را بهتر ببينند حتي اگر حروف خيلي کوچک باشند .
درسال ۱۲۸۹ در يک کتاب با عنوان Trait decon unit dela famille di popozo نوشته شده که من بقدري داثر کهولت ناتوان شده ام که بدون وسيله اي که به نام عينک معروف است نميتوانم بخوانم يا بنويسم . اين وسيله اخيرا به افراد مسن که دچار ضعف بينايي هستند اختراع شده است واو اظهار ميدارد که بيست سالي بيش نيست که هنر عينک سازي که از مفيدترين هنرهاي روي زمين است کشف شده است من خودم فردي را که آنرا براي نخستين بار ساخته ديده وبا او صحبت کرده ام نام نخستين ابداع کننده عينک نا شناس باقي مانده است .
نخستين تابلوي هنري شناخته که در آن عينک بکاررفته توسط Tomaso da modena در سال ۱۳۵۲ ترسيم شده است او دو برادررا نشان ميدهد که در حال مطالعه هستنند ويکي از آنها يک شيشه بزرگ کننده را نگه داشته وديگري عينکي بر روي بيني خود دارد اگرچه Tomaso در اين کار پيشقدم شد ولي ساير نقاشان عينک را بر روي بيني همه افراد قرار ميدادند که احتمالا نشانه اي از دانش وخرد واحترام بود .
از قرن چهاردهم به بعد نقاشان چهره هايي از St. lucy را رسم کرده اند که اغلب عينک مخصوص خودش را با خود دارد.
يکي از مهمترين پيشرفتهايي که در ساخت عينک در قرن شانزدهم بوجود امد معرفي عدسيهاي مقعر براي اصلاح نزديک بيني بود Pop leox که خودش نزديک بين بود از عينکهاي مقعر در هنگام شکار استفاده نمد و ادعا نمود که اين عينک او را قادر ساخته تا از همراهانش بهتر ببيند .
نخستين عدسيهاي عينک از جنس کوارتز بودند زيرا شيشه هنوز ابداع نشده بود عدسيها بر روي فريمهايي از جنس است
